Polski system emerytalny opiera się na funkcjonowaniu trzech filarów – I i II obowiązkowych oraz III dobrowolnego. Podstawę I filaru emerytalnego stanowią składki odprowadzane do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych (ZUS), II otwarte fundusze inwestycyjne oraz filar III, gdzie ma miejsce samodzielne oszczędzanie na emeryturę w ramach IKE, IKZE oraz PPE.

Mimo że dla wielu osób aktywnych zawodowo emerytura zwykle stanowi odległą perspektywą, to jej wysokość zależy właśnie od jak najwcześniejszych decyzji związanych z inwestowaniem gromadzonych środków pieniężnych. Im wcześniej rozpocznie się oszczędzanie, jest większa szansa na zgromadzenie ponadprzeciętnego kapitału na emeryturze.

Jest wiele sposób zabezpieczenia swojej przyszłości w ramach III filara emerytalnego, który dopuszcza różne rodzaje inicjatywy. Trzeba mieć świadomość, że emerytura zgromadzona w ramach ZUS i OFE (I i II filar) dla wielu osób może okazać się niewystarczająca, zwłaszcza że coraz częściej mówi się, iż będzie znacznie niższa od aktualnie przyznawanych. Stąd między innymi prowadzone są dyskusje na temat wydłużenia wieku emerytalnego zarówno u mężczyzn, jak i u kobiet.

Koniecznością staje się oszczędzanie na emeryturę i właśnie III filar daje ku temu wiele sposobów – między innymi lokaty, akcje, obligacje czy fundusze inwestycyjne, które zyskują na znaczeniu. W zaistniałej sytuacji trzeba podjąć działania, które sprawią, że zgromadzone aktywa w przyszłości przyniosą korzyści ekonomiczne w postaci wyższej emerytury.

Najpopularniejszą metodą okazuje się inwestowanie w fundusze. W ten sposób zarządzanie środkami pieniężnymi jest przekazywane osobom kompetentnym, posiadającym wiedzę i doświadczenie w zakresie giełdy i obrotu papierami wartościowymi. Przykładowym sposobem na inwestowanie jest Pracowniczy Program Emerytalny (PPE) powstały na drodze porozumienia między pracodawcą a pracownikami, a współtworzony przy pomocy wybranego towarzystwa funduszu inwestycyjnego. Ten rodzaj oszczędzania jest korzystny zarówno dla pracodawcy i jak i pracowników. Gromadzone środki pracowników są zwolnione z podatku od zysku, zaś pracodawca może odliczyć koszty prowadzenia funduszu od kosztów uzyskania przychodu.  Wysokość odprowadzanej składki wynosi maksymalnie 7% wynagrodzenia pracownika. Osoba uczestnicząca w programie ma możliwość uiszczenia dodatkowej składki, której wysokość określa sam pracownik, wypełniając deklarację uczestnictwa.

Wśród innych rozwiązań znajdują się jeszcze Indywidualne Konto Emerytalne (IKE) oraz Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE), które pozwalają na samodzielne zarządzanie własnymi funduszami przeznaczonymi na emeryturę.

Instytucjami, które umożliwiają prowadzenie tego typu oszczędności są: banki, towarzystwa funduszy inwestycyjnych, firmy ubezpieczeniowe i domy maklerskie. Wybór uprawnionego podmiotu tak naprawdę zależy od decyzji w sprawie formy oszczędzania. Jednak najpopularniejsze okazują się fundusze inwestycyjne, które oferują szeroki wybór w zakresie sposobów pomnażania środków pieniężnych.